Naar aanleiding van de Poëzieweek organiseerde de bibliotheek van Beringen afgelopen donderdag een muzikaal poëziecafé met dichters uit de streek en ik was ook van de partij.
Gastheer van de avond is dichter en tekstperformer Koen Snyers. Samen met singer-songwriter Gustav Leo brengt hij eerst een stukje uit hun muzikale voorstelling Ik zie mensen, gebaseerd op de gelijknamige dichtbundel (klik hier voor mijn recensie). De gitaarmuziek van Gustav past prima bij de rustige, mijmerende teksten. De akoestiek is niet optimaal, waardoor de muziek niet altijd even goed tot zijn recht komt. Maar een bibliotheek is natuurlijk ook niet ontworpen om veel lawaai in te maken.
Daarna geeft Koen het stokje door aan vijf andere dichters uit de streek. Om te beginnen is er Edith Oeyen, een ouwe rot in het vak die een oprechte ode brengt aan haar thuisstad. Johan Simons valt dan weer op met zijn sporthaiku's in het Nederlands en het Engels.
Later op de avond weten vooral de melancholische teksten van schilder-dichter Paul Frison en de etherische natuurgedichten van Ingeborg Daniëls me te bekoren. Kristel Dewaele stelt zich dan weer kwetsbaar op met een bloemlezing over hartenpijn en liefdesverdriet. Hekkensluiter van de avond is de Jonge Dichter des Vaderlands Jens Meijen. Amper 21 jaar, maar een onmiskenbaar literair talent.
De natuur en het klimaat liggen de dichters duidelijk na aan het hart. Ook jeugdherinneringen, actualiteit en natuurlijk de liefde blijken dankbare onderwerpen. Puntdichten, haiku's of gewoon mooie zinnen; elke dichter geeft vanavond een eigen draai aan het begrip poëzie en drukt er zijn of haar stempel op.
Rondom me stijgt regelmatig instemmend gemompel of goedkeurend gegniffel op. Het is duidelijk: poëzie leeft!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten