Poppy Day, kapster van beroep, is getrouwd met haar jeugdliefde en is heel gelukkig. Maar haar man Mart wordt opgeroepen om in Afghanistan te vechten en voor Poppy blijft er niets anders over dan de dagen af te tellen tot zijn terugkomst. Dan krijgt ze het bericht dat Mart is gegijzeld en lijkt niemand iets te doen. Ze besluit zelf haar man te gaan zoeken maar al snel staat ze voor een enorm dilemma; welke prijs kan en wil je betalen om je geliefde veilig terug te krijgen?
Ik kocht dit boek vorig jaar op de Boekenbeurs in Antwerpen en ik keek er echt ontzettend naar uit. Alle goede dingen die ik las over Amanda Prowse zorgden ervoor dat ik hele hoge verwachtingen had over dit boek, maar of die ook ingelost werden, dat is weer heel wat anders.
Om te beginnen vond ik het een heel romantisch en vooral herkenbaar verhaal. De gevoelens die Poppy ervaart, zullen alle legervrouwen wel herkennen. Die laatste dagen voor je man op missie vertrekt, zou je willen dat de tijd stil bleef staan, om hem zo lang mogelijk bij je te kunnen houden, maar tegelijk zou je stiekem willen dat hij gewoon vertrok, omdat je tijdelijke leven alleen, eens het begonnen is, makkelijker te verdragen is als de constante gedachte eraan.
"Vlak nadat Martin was vertrokken, was ze opgelucht geweest dat hij weg was. Ze had er vreselijk tegen opgezien dat hij weg zou gaan, en nu dat gevoel had plaats gemaakt voor de realiteit dat hij er niet meer was, was het in eerste instantie makkelijker te verdragen geweest."
Hoewel ik me dus heel goed - misschien wel te goed - kon inleven in Poppy's personage, nam mijn enthousiasme na een paar hoofdstukken al snel af. Ik heb niks tegen moderne sprookjes, integendeel, en ik wéét dat dit boek pure fictie is, maar het plan dat Poppy opvat om haar man terug te halen uit Afghanistan is gewoon te gek voor woorden - en niet op een positieve manier. Ook het Britse leger wordt niet al te positief afgeschilderd, wat best vreemd is als je weet dat de schrijfster zelf getrouwd is met een militair.
Toch is het zeker niet allemaal kommer en kwel. De hoofdstukken waarin Martin tijdens zijn gevangenschap aan het woord komt, vond ik dan wel weer geloofwaardig en vooral heel pakkend. Ook de band die Poppy heeft met haar demente grootmoeder is hartverwarmend en toverde regelmatig een glimlach op mijn gezicht.
Haar naam is Poppy Day was voor mij een heel herkenbaar en warm verhaal met fijne personages, maar miste jammer genoeg de nodige geloofwaardigheid om echt overtuigend te zijn.
Haar naam is Poppy Day
Oorspronkelijke titel: Poppy Day (Vertaling door Hanneke van Soest)
Amanda Prowse
Aantal pagina's: 352
ISBN 9789402600391Uitgeverij: Aerial Media Company (april 2015)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten