Tijd om los te laten

Wat heb ik het schrijven van deze blogpost lang voor me uitgeschoven. Toen ik mijn pauze aankondigde, wist ik in mijn achterhoofd al wel dat die pauzeknop waar ik zo graag op wilde drukken weleens een stopknop zou kunnen worden, maar ik hoopte nog op een mirakel. Misschien zou de zin om te bloggen nog wel terug komen, als ik maar lang genoeg die knop ingedrukt hield.

Maar eerlijk is eerlijk: mijn blog en ik passen gewoonweg niet meer bij elkaar. Ik word er niet meer gelukkig van. Of om het op zijn Marie Kondo's te zeggen: het sparkt geen joy meer. Ik startte Boekboetiek bijna zeven jaar geleden in een opwelling en door de jaren heen groeide het uit tot veel meer dan dat. Mijn blog bracht onverwacht interessante samenwerkingen, prachtige boeken en - het allerbelangrijkste - fantastische vriendschappen met zich mee. Bang om dat alles kwijt te raken, blogde ik het laatste jaar op automatische piloot en niet meer vanuit mijn hart. 

Gelukkig weet ik nu dat wat écht belangrijk is, niet zomaar zal verdwijnen op het moment dat ik boekblogger af ben. Dat die vriendschappen blijven bestaan, dat er altijd genoeg boeken zullen zijn om een paar mensenlevens mee te vullen en dat mensen niet teleur willen stellen nooit een goede reden is om te blijven doorgaan. 

Dus is het tijd om afscheid te nemen van Boekboetiek. Alles blijft voorlopig gewoon online staan, dus mocht je toch een onweerstaanbare drang voelen om oude recensies te gaan lezen, dan kan dat altijd. En wie weet, misschien gebeurt dat mirakel toch nog en krijg ik ook een onweerstaanbare drang om weer te gaan bloggen. Tot die tijd kun je via Instagram en Goodreads op de hoogte blijven van wat ik zoal doe, laat en lees.

Liefs,
Annelies

Hoe staat het met mijn leesvoornemens van 2018?

Begin dit jaar deelde ik voor het eerst zoiets als "goede leesvoornemens" op mijn blog. Ondertussen zijn we bijna een jaar verder en is het de hoogste tijd om te kijken of ik ze ook heb kunnen waarmaken.

Mijn favorieten van 2018

Met nog zo'n 10 dagen op de teller loopt 2018 bijna op zijn einde. Hoog tijd dus voor een favorietenlijstje! Dit jaar vond ik het best makkelijk om mijn lievelingsboeken te verzamelen. Er zaten er een paar tussen die ik niet snel zal vergeten.

RECENSIE | Iemand ik kende - Wendy Mitchell

Iemand die ik kende is het dappere, inspirerende en verhelderende verhaal van Wendy Mitchell. Zij is een jonge vrouw die op 58-jarige leeftijd de diagnose van vroege Alzheimer krijgt. Ze wordt op deze manier geconfronteerd met de meest diepzinnige vragen over het leven en haar identiteit. En ze moet noodgedwongen afscheid nemen van de vrouw die ze was. Haar veeleisende baan bij de National Health Service, haar vermogen om te rijden, koken en hard te lopen en haar onafhankelijkheid verdwijnen langzaam maar zeker.

Mitchells verhaal is ontroerend, filosofisch, oprecht en uiteindelijk ook hoopvol. Iemand die ik kende is een hartverscheurend eerbetoon aan alle mensen die zichzelf langzaam maar zeker verliezen aan dementie. Het is een hoopvol relaas voor alle dierbaren die betrokken raken bij deze ziekte en geeft een eerlijk, bijzonder en glashelder beeld van de wereld van Alzheimer.

Tussen de regels #116

Op zondag verzamel ik het boekennieuws van de afgelopen week in Tussen de regels. Deze week meer over o.a. Michelle Obama, Roald Dahl en Louis Couperus.

Tijd voor een pauze!

Vorige week las ik in Happinez een column van Elizabeth Gilbert waarin ze vertelt over het geluk dat volledig geabsorbeerd zijn door een boek haar schenkt. Haar woorden riepen een warm gevoel van herkenning bij me op, maar tegelijk realiseerde ik me dat het al héél lang geleden was dat ik nog zo was opgegaan in een boek.

Ik ben jaloers op bloggers die erin slagen om helemaal voor zichzelf te bloggen - zonder druk van buitenaf, zonder zelfopgelegde verplichtingen - maar helaas ben ik geen lid van dat selecte clubje. In mijn achterhoofd moet er altijd nog een recensie geschreven of foto's gemaakt worden. En ik verlang meer dan ooit weer naar onbezorgd lezen, zonder dat er een recensie hoeft te volgen of dat ik mentale notities hoef te maken. Een manier om te ontspannen en te ontsnappen, geen verplichting.

Daarbij komt nog dat ik het gevoel heb dat ik na al die tijd zowat alles gezegd heb wat er over een boek te zeggen is. Sommige boeken zijn gewoon romantisch, leuk of spannend. Meer niet. Maar dat zouden dan wel heel bondige recensies worden...

Daarom duw ik dus op de pauzeknop. Ik stop op zijn minst tijdelijk met bloggen. Hoelang? Dat zal de toekomst moeten uitwijzen. Hoewel het een beetje met pijn in het hart is, schept het ook ruimte voor nieuwe mogelijkheden. En daar kijk ik ontzettend naar uit! 

Wat je wel zeker nog mag verwachten deze maand?

- Nog één keer een Tussen de regels op zondag 16 december
- Hoe staat het met mijn blogdoelen van dit jaar?

- Mijn favorieten van 2018

- Voorjaarsboeken waar ik naar uitkijk

- Een recensie van Iemand die ik kende van Wendy Mitchell

Wil je tijdens mijn blogpauze op de hoogte blijven van wat ik lees en beleef? Dan ben je natuurlijk van harte welkom op mijn Goodreads, Twitter of Instagram. 

Tussen de regels #115

Elke zondag verzamel ik het laatste boekennieuws in Tussen de regels. Deze week meer over Jaap Robbens tournee door de Verenigde Staten en Canada en de Goodreads Choice Awards.