Na de dood van haar echtgenoot verhuist Simone Sauvelle samen met haar dochter Irene en zoon Dorian van Parijs naar de Normandische kust. Simone kan er aan de slag als hulp in de huishouding op landgoed Cravenmoore, eigendom van de sympathieke speelgoedfabrikant Lazarus Jann en Irene wordt stapelverliefd op de knappe, ietwat timide Ismaël. Het lijkt alsof het geluk het gezin Sauvelle eindelijk weer toelacht. Maar dan gebeuren er schijnbaar onverklaarbare dingen die hun leven overhoop zetten. Kan het Kwaad op tijd gestopt worden?
Carlos Ruiz Zafon is één van mijn favoriete auteurs. Ik hou van zijn magisch-realistische verhalen en vooral van zijn schrijfstijl. Nog voor hij de wereld veroverde met zijn reeks over het Kerkhof der Vergeten Boeken, schreef hij drie jeugdboeken, waaronder deze Septemberlichten. Ook dit vroege werk ademt al de kenmerkende magisch-realistische sfeer die me zo aansprak in De Schaduw van de Wind.
Zafon schept een mysterieuze en duistere fantasiewereld die tot de verbeelding spreekt en je onverbiddelijk opslokt. Landgoed Cravenmoore mag dan niet echt bestaan, tijdens de uren die je doorbrengt met dit boek komt het wel degelijk tot leven, samen met de personages die het bevolken.
Door zijn beeldende taalgebruik maakt Zafon van iedere zin een klein pareltje. Ik zou best een boek van hem kunnen lezen zonder dat het verhaal op zich me aanspreekt, alleen maar om te kunnen genieten van zijn mooie zinnen. Toch maakt de vele beeldspraak het soms ook moeilijk om helemaal op te gaan in het verhaal. Ik was soms meer bezig met zinnen herlezen dan met de plotwendingen die zich op dat moment voltrokken.
Carlos Ruiz Zafon bewijst zich ook met dit eerdere werk als meesterverteller. Septemberlichten is een perfecte mix van mysterie, magie en spanning; een verhaal dat ik niet snel zal vergeten.
Septemberlichten
Oorspronkelijke titel: Las luces de septiembre (Vertaling door Nelleke Geel)
Carlos Ruiz Zafón
Aantal pagina's: 224
ISBN 9789056724368
Uitgeverij Signatuur (2012)
Fijn is dat hè van die mooie zinnen. Ik herken wel dat je dan de plot soms kwijtraakt - mijn oplossing, het boek twee keer lezen, een keer voor de plot én een keer voor de mooie zinnen.
BeantwoordenVerwijderen