Als de man van Anna na een hevig conflict naar het front vertrekt om aan de Grote Oorlog deel te nemen, reist ze hem achterna om hem te zoeken. In korte tijd raakt ze zelf betrokken bij de oorlog: ze komt als verpleegster in een van de fronthospitalen terecht, waar ze elke dag geconfronteerd wordt met lijden en verwoesting.
Terwijl ze haar uiterste best doet om te helpen waar ze kan, blijft ze zoeken naar haar echtgenoot, te midden van de puinhopen. Maar niets kan haar voorbereiden op wat er werkelijk met hem is gebeurd.
Hoe kan Anna hoop houden als ze alles verliest en er niets meer is wat het lijkt?
Hoofdpersonage in Rode papaver is de stille Anna. Als kind stopte ze met praten, de reden waarom wordt jammer genoeg niet verder toegelicht. Wanneer haar ouders overlijden daagt er een Vlaamse boer op die naar Nederland gevlucht is omwille van de Eerste Wereldoorlog. Anna stemt in met wat initieel een verstandshuwelijk is, maar uiteindelijk toch uitgroeit tot meer. Na een aanvaring trekt Arthur echter onverwacht naar het front. Tijdens zijn afwezigheid schrijven ze elkaar brieven en groeien zo toch weer dichter naar elkaar toe.
Wanneer hij verlof krijgt, merkt Anna dat Arthur de schaduw van de oorlog met zich mee naar huis heeft gebracht. In tegenstelling tot wat de flaptekst ons vertelt, is het pas na dit verlof dat Anna hem achterna reist. In Vlaanderen ontmoet ze Mairi, een verpleegster aan het front. Deze belooft Anna te helpen in haar zoektocht naar Arthur, in ruil voor hulp in het veldhospitaal.
Hoofdstuk per hoofdstuk komen we meer te weten over Anna's bestaan vóór Arthur en haar nieuwe leven aan het front. Aan de zijde van Mairi bloeit de stille Anna open en ze put hoop uit de wetenschap dat ze iets kan betekenen voor deze gewonde, vaak stervende mannen. De kracht van het verhaal schuilt niet in poëtische zinnen of mooie beeldspraak. Florijn hanteert makkelijke, eenvoudige zinnen zonder veel diepgang. Daardoor doet het verhaal soms wat stroef en afstandelijk aan.
Met een frontverpleegster als hoofdpersonage, kiest Florijn voor een origineel en boeiend perspectief. Het boek is losjes gebaseerd op de levens van een aantal bekende frontverpleegsters: Mary Borden, Ellen la Motte, Elsie Knocker en Mairi Chisholm. Achterin het boek wordt het verhaal van deze sterke vrouwen toegelicht, wat een interessante toevoeging is. De schrijfster slaagt er goed in om het leven van de verpleegsters in beeld te brengen. De scènes die zich in het veldhospitaal afspelen zijn dan ook verreweg de sterkste.
Daarnaast werd ik gaandeweg nieuwsgierig naar wat er met Arthur gebeurd is. Leeft hij nog? Zal Anna hem nog ooit terugvinden? Daarom vond ik het heel jammer dat het einde zo snel afgewikkeld wordt. Op de valreep snijdt de auteur nog een nieuw thema aan - eentje dat op zich een boek waard is - maar dat wordt dan niet meer verder uitgewerkt en voor je het weet is het boek uit en blijf je met heel veel vragen achter.
Rode papaver is een roman met een sterke thematiek, die frontverpleegsters de aandacht geeft die ze verdienen. Helaas is de uitwerking iets minder sterk en bleef ik met te veel onbeantwoorde vragen achter.
Rode papaver
Els Florijn
Aantal pagina's: 186
ISBN 9789023996965
Uitgeverij Mozaïek (maart 2017)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten