Stilte vertelt het heftige verhaal van Bree, die om een traumatische ervaring te verwerken haar boeltje oppakt en naar een nieuwe stad verhuist. Bij het boodschappen doen loopt ze daar Archer tegen het lijf. Ze is meteen van hem onder de indruk, maar Archer is nogal zwijgzaam. Als in: hij praat helemaal niet. Al sinds zijn zevende niet. Kan haar liefde zijn stilte doorbreken?
Na een traumatische ervaring verhuist Bree halsoverkop naar het slaperige stadje Pelion. Al op haar eerste dag loopt ze de mysterieuze Archer tegen het lijf. Hij is de zonderling van het stadje en niemand weet echt iets over hem, behalve dan dat hij niet praat. Maar Bree wordt nieuwsgierig naar de man die zo teruggetrokken en in stilte leeft. In eerste instantie houdt Archer haar op afstand, maar de aantrekkingskracht tussen de twee is onmiskenbaar.
Wat de plot betreft is Stilte zonder meer één van de meest originele NA's die ik ooit las. Het deed me een beetje denken aan Misschien ooit van Colleen Hoover, waarin één van de hoofdpersonages doof is. Archer is niet doof, maar kan na een trauma niet meer praten, waardoor zijn communicatie met Bree voornamelijk via gebaren- en lichaamstaal gaat. Dat geeft een extra dimensie aan het verhaal.
De rode draad doorheen dit boek is traumaverwerking. Zowel Bree als Archer hebben een traumatisch verleden dat hen verhindert een normaal leven te leiden. Het feit dat niet alles in 1-2-3 opgelost is wanneer de twee elkaar ontmoeten, komt de geloofwaardigheid van het verhaal alleen maar ten goede.
De rode draad doorheen dit boek is traumaverwerking. Zowel Bree als Archer hebben een traumatisch verleden dat hen verhindert een normaal leven te leiden. Het feit dat niet alles in 1-2-3 opgelost is wanneer de twee elkaar ontmoeten, komt de geloofwaardigheid van het verhaal alleen maar ten goede.
Daarnaast besteedt Mia Sheridan heel veel aandacht aan details. Niet alleen de omgeving en het charmante stadje, maar ook de handelingen van de personages worden uitgebreid beschreven. Dat zorgt ervoor dat je al snel betrokken raakt. Tegelijk maken de vele beschrijvingen en herhalingen het verhaal erg traag. Ook zijn er net iets te veel toevalligheden en ongeloofwaardige plotwendingen. Zo kan Bree toevallig ook gebarentaal omdat haar vader doof was. Ook vond ik het vreemd dat Archer, een echt autodidact, zich op alle vlakken prima uit de slag weet te trekken, maar dat hij niet kan autorijden of koken.
Genoeg positieve punten dus, maar helaas wist Stilte me toch niet zo te raken als ik gehoopt had. Waar dat dan aan lag? Ik kan er maar moeilijk de vinger op leggen. Archer en Bree zijn leuk en de plot is origineel genoeg, maar het geheel overtuigde gewoon niet. Misschien lag het aan de trage schrijfstijl. Of misschien hou ik toch meer van alfamannetjes dan van een kwetsbaar, gevoelig type als Archer. Ofwel - en dat is waarschijnlijker - heb ik de laatste tijd gewoon een overdosis NA gehad...
Stilte (A Sign of Love #1)
Oorspronkelijke titel: Archer's Voice
Mia Sheridan
Aantal pagina's: 320
ISBN 9789401908344
Uitgeverij Zomer & Keuning (juli 2017)
Met dank aan de uitgeverij voor het recensie-exemplaar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten