RECENSIE | Ik zie mensen - Koen Snyers

Poëziebundels. Ik lees ze graag, maar vind het tegelijk best lastig om ze te bespreken. Omdat het - meer nog dan bij andere boeken - vooral een kwestie van gevoel is, vermoed ik. Toch besteed ik ook graag aandacht aan mooie dichtbundels, zeker als de schrijver ervan bij wijze van spreken bij me om de hoek woont. Koen Snyers is dichter, schrijver en performer. Ik zie mensen is zijn derde dichtbundel.

Deze mooi vormgegeven bundel is opgebouwd uit 71 stukjes tekst die zowel los als in onderling verband te lezen zijn. De ik-figuur stapt op een ochtend op de trein naar zee. Onderweg en daar aangekomen ontmoet, observeert, mijmert en fantaseert hij. Gesprekken, gedachten, dromen en observaties wisselen elkaar af. Het is het poëtische relaas van één dag uit het leven van de ik-figuur, een dagboek bijna. Vol met alledaagse, doch bijzondere situaties.

Koen Snyers wil poëzie bereikbaar maken voor veel mensen en daar slaagt hij goed in. Ik hou van zijn toegankelijke stijl, met veel metaforen en beeldspraak. De gedichten zijn op het eerste zicht eenvoudig, maar toch ontdek je elke keer weer een nieuwe laag, een ander inzicht.

Samen met gitarist en zanger Gustav Leo brengt Koen Ik zie mensen ook als muzikale voorstelling. Een bijzondere belevenis lijkt me, want net zoals Lalagè ben ik ervan overtuigd dat gedichten het best tot hun recht komen wanneer ze voorgedragen worden door de dichter zelf.

Meer info over Koen Snyers en Ik zie mensen vind je op zijn website. Hier kun je de dichtbundel ook bestellen.


Ik zie mensen
Koen Snyers
Aantal pagina's: 42
ISBN 9789082392852
Uitgeverij: Zeghetmettekst

Met dank aan de auteur voor het recensie-exemplaar.