Clavis Book Café

Afgelopen zaterdag organiseerde uitgeverij Clavis een eerste editie van hun Book Café, een middag vol boeken, lekkernijen en gezelligheid. Na een hele week ziek te zijn geweest, was ik heel blij dat ik me zaterdag goed genoeg voelde voor een tripje naar Hasselt. Zo'n fijne middag had ik voor geen geld willen missen!

De zaal boven de Clavis conceptwinkel was er helemaal op voorzien: een leeshoek, een photo booth, huisgemaakte limonade, pannenkoeken en een gezellige zetel waar alle auteurs het zich gemakkelijk konden maken. 

Al snel ging de eerste van drie workshops/lezingen van start. Lena De Coninck (Vier seizoenen) en Linda Van Mieghem (Hermelijn), vertelden honderduit over hun drijfveren en inspiratiebronnen. Ik vond het leuk om te horen hoe een piepjonge schrijfster en één met bakken ervaring te werk gaan, waarin hun aanpak verschilt en overeenkomt. Hun ultieme tip? Veel lezen en vooral kijken en luisteren naar mensen; inspiratie is overal.

Na een korte pauze was het de beurt aan Hild Janssens (Bloedbanden) om ons over de do's en don't van schrijven over het verleden te vertellen. Normaal gezien zou Miriam Borgermans (Slaves) er ook zijn om over schrijven in de toekomst te praten, maar zij kon er spijtig genoeg niet bij zijn. Hild werkte maar liefst dertien jaar aan haar debuut en dat was voor haar vaak echt afzien. Ze besteedt heel veel tijd aan research. Alle details moeten kloppen, zowel de historische context als de praktische zaken. Herkenbaarheid is volgens haar het allerbelangrijkste bij het schrijven van een historisch verhaal. De situatie mag dan plaats vinden in een tijd die de lezer nooit heeft meegemaakt, als ze herkenbaarheid oproept, zit je goed. 

Als laatste kwam de Nederlandse Susanne Koster (Lege kamers) ons wat meer vertellen over hoe je je lezerspubliek kunt raken met woorden: show, don't tell is hierbij het devies. Door acties, dialogen, gedachten of zelfs muziek kun je overbrengen hoe je hoofdpersonage zich voelt, zonder het expliciet te zeggen. Je personages goed leren kennen is hierbij heel belangrijk. Susanne neemt die van haar vaak mee op de thee of zelfs naar de film om te weten te komen hoe ze zouden reageren.

Daarna was het tijd voor iets lekkers! De medewerkers van Clavis waren druk in de weer met pannenkoeken bakken en limonade serveren. In tussentijd konden wij uitgebreid met elkaar kennismaken en kletsen over boeken natuurlijk. Hoewel ik helemaal niet zo sociaal ben, raak ik op dit soort evenementen altijd makkelijk aan de praat met andere boekenwurmen als Vanessa, Sigrid, Rani en nog een keer Vanessa en dat vind ik zó leuk. 

Alle schrijfsters verzamelden daarna nog voor een uitgebreide Q&A. Ook Kaat De Kock (Selfie) kwam erbij zitten. De vijf auteurs gaven graag en uitgebreid antwoord op al onze prangende vragen. Wat hun ideale schrijfomstandigheden zijn? Of sociale media een must is voor een auteur? In hoeverre ze de cover van hun boek mee ontworpen hebben? Of ze houden van e-boeken? De antwoorden waren heel uiteenlopend, behalve op deze laatste vraag. Daarop was het antwoord unaniem "neen"!

In de photobooth poseerden we voor onze gepersonaliseerde bladwijzer en we sloten de middag af met nog meer geklets over boeken, in het gezelschap van cupcakes, limonade en The Johnson Two, een toffe coverband. Veel te snel was het tijd om naar huis te gaan, maar niet zonder een goedgevulde goodiebag natuurlijk!

Luisteren naar deze bevlogen en gepassioneerde auteurs heeft ook bij mij weer de zin om zelf (fictie) te schrijven aangewakkerd. Ik onthoud daarbij vooral de woorden van Hild Janssens in mijn achterhoofd: schrijven is 2% inspiratie en 98% transpiratie. En als ik ooit eens een boek besluit te schrijven, dan ga ik vooral doen wat zij al die jaren heeft gedaan: het tegen niemand vertellen!