Wat is nu eigenlijk literatuur en hoe werkt het? Het mooie is dat iedereen daar een eigen idee over heeft, iedereen leest vanuit zijn eigen ervaringen en is op zoek naar zijn eigen antwoorden. Toch zijn er wel een paar aanwijzingen die elke lezer kunnen helpen een tekst eens anders te lezen. Hoe lees ik? staat vol met dat soort suggesties, aan de hand van zinnen, alinea's, verhalen en romans. Van de Max Havelaar via De zwarte met het witte hart naar David Mitchell. Het eindigt bovendien met allerlei tips voor leesclubs, boekhandelaren, scholen, beginnende schrijvers en alle andere lezers.
In haar loopbaan kreeg Lidewijde Paris regelmatig de vraag "Hoe lees jij eigenlijk?". Gaandeweg groeide het idee om hier daadwerkelijk mee aan de slag te gaan en deze Hoe lees ik? is het resultaat. Ik hoopte veel te kunnen opsteken van dit boek, niet zozeer om mijn manier van lezen te veranderen, maar wel om mijn recensies te verbeteren.
Ik vond het een echte openbaring om te lezen hoe een uitgever/redacteur/boekverkoper/journalist als Lidewijde leest. Wat haar opvalt, waar ze op let, hoe ze een boek doorgrondt en er dingen van zichzelf aan toevoegt. Er ging een hele wereld voor me open en ik begon stilaan te begrijpen waarom een boek een bepaald effect op mij heeft.
Omdat de schrijfster gebruik maakt van de klassieke termen uit de literatuur komt het boek soms wat belerend over, maar dat wordt ruimschoots gecompenseerd door de frisse manier waarop ze dit alles tot bij de lezer brengt. Aan de hand van voorbeelden uit de literatuur illustreert ze haar punt en zet ze je aan om mee te denken. Ik heb het boek dan ook gebruikt als een soort van werkboek en het vol gekribbeld met aantekeningen en opmerkingen.
Omdat de schrijfster gebruik maakt van de klassieke termen uit de literatuur komt het boek soms wat belerend over, maar dat wordt ruimschoots gecompenseerd door de frisse manier waarop ze dit alles tot bij de lezer brengt. Aan de hand van voorbeelden uit de literatuur illustreert ze haar punt en zet ze je aan om mee te denken. Ik heb het boek dan ook gebruikt als een soort van werkboek en het vol gekribbeld met aantekeningen en opmerkingen.
Ik leerde niet alleen hoe Lidewijde Paris leest, maar ook - en vooral - hoe ik lees. En die twee manieren konden niet meer van elkaar verschillen. In een boek waarin Lidewijde allerlei diepere lagen ontdekt, gebeurt voor mijn gevoel niks en het gros van wat zij uit een boek haalt, valt mij niet eens op. En als ik eerlijk ben, vind ik dat niet eens zo erg. Lezen is voor mij een manier om te ontspannen, om te ontsnappen aan de grote, boze wereld daarbuiten en mezelf onder te dompelen in een wereld die niet de mijne is. Dat stijlfiguren en vertelperspectieven me daardoor compleet ontgaan, neem ik maar voor lief. En daar is helemaal niks mis mee. Of zoals Lidewijde het al zegt in de inleiding: Hoe je ook leest, het is altijd goed.
Hoe lees ik?
Lidewijde Paris
Aantal pagina's: 288
ISBN 9789046821084
Uitgeverij Nieuw Amsterdam (augustus 2016)
Met dank aan de uitgeverij voor het recensie-exemplaar.
Lidewijde Paris
Aantal pagina's: 288
ISBN 9789046821084
Uitgeverij Nieuw Amsterdam (augustus 2016)
Met dank aan de uitgeverij voor het recensie-exemplaar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten