RECENSIE | Het labyrint der geesten - Carlos Ruiz Zafón

Daniel Sempere droomt nog vaak over zijn moeder die onder verdachte omstandigheden gestorven is. Zijn beste vriend Fermín probeert hem op zijn unieke manier bij te staan, maar om van zijn nachtmerries af te komen, moet Daniel het mysterie rond haar dood zelf ontrafelen. Net als hij denkt een stap dichter bij de waarheid te zijn, ontmoet hij de eigengereide Alicia Gris. Een geheime opdracht heeft haar van Madrid naar haar geboortestad Barcelona gebracht, een plek met veel pijnlijke herinneringen. Ze moet de verdwijning van een belangrijk politicus ophelderen en het spoor leidt naar Daniels boekhandel. Hun zoektochten blijken nauw verweven en ze stuiten op een duister complot uit het verleden dat elke verbeelding tart. Het brengt niet alleen hun eigen leven in gevaar, maar ook dat van de degenen die hun dierbaar zijn.

Jarenlang heb ik gewacht op dit vierde deel in de reeks over het Kerkhof der Vergeten Boeken, het sluitstuk dat de drie vorige delen met elkaar zou verbinden. Het is dan ook met pijn in het hart dat ik dit toegeef, maar het kostte me ongelooflijk veel moeite om in het verhaal te komen en daar ook te blijven. Ik legde het boek een paar keer weg en begon dan uit nieuwsgierigheid toch weer opnieuw. Die bijna negenhonderd pagina's aan intriges en mysteries bleken toch wel erg intimiderend te zijn...

Een duister complot

Zafón neemt ons dit keer mee naar het Barcelona van de jaren zestig. Dit verhaal is donkerder, griezeliger dan zijn voorgangers. Geheim agente Alicia Gris, een compleet nieuw en vooral zeer intrigerend personage, is er eentje van een vampierachtige schoonheid. Tijdens haar onderzoek naar de verdwijning van minister Mauricio Valls, voormalig directeur van de Montjuïc-gevangenis, komt ze in contact met de familie Sempere. Haar zoektocht kruist die van Daniel naar zijn moeder Isabella. Samen stuiten ze op een complot waarvan de gevolgen veel verstrekkender zijn dan ze ooit hadden kunnen denken.

Een echt labyrint

Het labyrint der geesten heeft zijn titel alleszins niet gestolen. Het zou alle mysteries uit de vorige delen moeten oplossen, maar Zafón maakt het geheel zo complex dat overzicht houden wel heel moeilijk wordt. Talloze bijfiguren, nevenverhalen en intriges passeren de revue en ik raakte regelmatig verdwaald. 

Geen losse eindjes

Toch komt de auteur zijn belofte wel degelijk na: geen losse eindjes. Alles wordt uiteindelijk opgehelderd, al duurt de aanloop naar de ontknoping wel erg lang. Zafóns schrijfstijl is onveranderd poëtisch en grandioos (een hulde aan vertaalster Nelleke Geel is hier zeker op zijn plaats!), maar hij verliest zichzelf regelmatig in breedsprakige zinnen. Boven alles echter ademt dit boek, net zoals de vorige delen, een passie voor verhalen, voor Barcelona, voor mysteries en natuurlijk ook voor boeken.


Het labyrint der geesten
Oorspronkelijke titel: El laberinto de los espíritus (Vertaling door Nelleke Geel)
Carlos Ruiz Zafón
Aantal pagina's: 845
ISBN 9789056725815
Uitgeverij Signatuur (november 2017)

Met dank aan de uitgeverij voor het recensie-exemplaar.