Waarom de boekenverkoop in Vlaanderen eigenlijk zou moeten stijgen

Vorige week las ik in de krant dat de boekenverkoop in Vlaanderen in de eerste helft van dit jaar daalde, terwijl hij in Nederland juist steeg. Een opvallende bevinding die me aan het denken zette over de verschillen in onze leescultuur. Waarom is boeken kopen - en bij uitbreiding lezen - bij onze noorderburen populairder dan bij ons? Ik kon wel een hele rits redenen bedenken, van leukere boekhandels tot meer initiatieven om lezen aan te moedigen, maar uiteindelijk werd het toch een beetje een zeurartikel. Dus besloot ik er een positievere draai aan te geven. Want voor iedere reden waarom lezen in Nederland populairder zou kunnen zijn dan bij ons, kan ik er minstens één bedenken waarom dat eigenlijk niet het geval zou mogen zijn.

Het boekenaanbod staat of valt natuurlijk met goede auteurs. En daar hebben we er in Vlaanderen heel veel van. Onze recentste bestsellerauteur is Lize Spit, maar ik denk op literatuurgebied bijvoorbeeld ook aan Griet Op de Beeck, Diane Broeckhoven, Stefan Brijs en talloze anderen. Ook thrillerfans komen aan hun trekken met o.a. Anja Feliers, Pieter Aspe, Kevin Valgaeren en Paul Jacobs. En jeugdauteurs als Aline Sax, Karen Dierickx, Marc de Bel, Bart Moeyaert en Els Beerten zijn tot ver buiten onze grenzen bekend. De lijst van steengoede schrijvers van eigen bodem is eindeloos en groeit nog steeds aan.

Goede auteurs zijn natuurlijk niks zonder uitgevers die hun werk willen publiceren. En die tekenen ieder najaar massaal present op de Boekenbeurs in Antwerpen. Nergens vind je zoveel boeken van verschillende uitgeverijen bij elkaar. Voor de tachtigste editie van dit jaar haalt de organisatie nog eens alles uit de kast. Er zijn talloze lezingen, activiteiten en workshops voor jong en oud en de grootste auteurs uit binnen- en buitenland komen je boek te plaatse signeren.

Ook boekhandelaars hebben er baat bij om zoveel mogelijk klanten naar hun winkel te lokken. De typisch Vlaamse Standaard Boekhandels hebben best veel keuze, maar ze zijn ook alleen maar wat hun naam al verraadt: standaard. Je vindt er de bestsellers en de grote namen, maar de vondst van je leven of een boek dat je nog niet honderd keer voorbij zag komen op sociale media zul je er niet vinden. Bij een onafhankelijke boekhandel met een ziel wordt die kans al een stuk groter. Mijn boekenhart maakte dan ook een sprongetje toen ik hoorde dat er in Hasselt terug een onafhankelijke boekenwinkel kwam. Ik heb nog niet de kans gehad om Boekhandel Grim een bezoekje te brengen, maar daar komt binnenkort zeker verandering in!

Gemotiveerde bibliotheekmedewerkers zorgen dan misschien niet per se voor een stijgende verkoop, ze zetten mensen wel aan het lezen. Zo heeft onze bibliotheek pas zijn jeugdafdeling compleet vernieuwd, organiseren ze iedere zes weken een leesclubavond en nog voor je met je ogen kunt knipperen staan de allernieuwste boeken al in de rekken, compleet met persoonlijk leesadvies. Het muffe imago van de bibliotheek is dus voorgoed verleden tijd!

En natuurlijk mag ik de boekbloggers niet vergeten in dit, ondertussen behoorlijk lange, verhaal. Eigen lof stinkt, ik weet het, maar het valt niet te ontkennen: net zoals hun Nederlandse collega's doen ook Vlaamse boekbloggers er alles aan om mensen aan het lezen te krijgen. Met onze recensies willen we zoveel mogelijk lezers richting boekhandel of bibliotheek sturen en over sommige boeken zijn we gewoon zó enthousiast dat we het hele land het liefst persoonlijk een exemplaar in de handen zouden willen stoppen. We kunnen dus op twee oren slapen, aan ons zal die dalende boekenverkoop niet liggen.

En wees eerlijk, als je dit alles bij elkaar optelt, dan kun je toch niet anders dan massaal boeken kopen? Of ligt dat nu aan mij?

Waarin zitten volgens jou de verschillen tussen Vlaanderen en Nederland qua leescultuur?