Het is kerstavond wanneer Charlie Chaplin een bezoek krijgt van de Dood. De grote acteur is 82 jaar oud, maar wil niet dat het doek al voor de laatste keer valt. Hij wil zijn zoon zien opgroeien en besluit een afspraak te maken met de Dood: als hij die aan het lachen weet te brengen, krijgt hij een jaar extra. Chaplin stelt een brief op aan zijn zoon waarin hij zijn levensverhaal uit de doeken doet, van zijn armzalige jeugd in Engeland tot aan de hoogtepunten van zijn roem. En alles ertussen in. Net als in zijn films, zijn de belevenissen van Chaplin humoristisch en tragisch tegelijk. De lezer blijft achter met een melancholische glimlach en beziet de wereld even door zijn ogen.
Dit boek kreeg ik eigenlijk per ongeluk toegestuurd nadat ik alvast een recensie-exemplaar van De laatste dans van Sarra Manning had aangevraagd. Een verrassing dus, maar het leek me wel interessant en de cover sprak me aan, dus liet ik me graag onderdompelen in de wondere wereld van Charlie Chaplin.
De laatste dans is een aangename mengeling van feiten en fictie. Het is geen biografie, maar je leert wel heel wat over de bijna mythische figuur die Charlie Chaplin was. In zes 'filmrollen' vertelt hij zijn levensverhaal aan zijn zoon Christopher, dan vijftien jaar oud. De focus ligt hierbij vooral op de periode vóór hij een gevierd artiest werd: zijn jeugd in het circus, zijn tocht door Amerika op zoek naar werk én de echte uitvinder van de film. Pas in de laatste filmrollen komt zijn glorietijd aan bod.
Tussen de filmrollen door lees je over Charlies jaarlijkse ontmoetingen met de Dood op kerstavond. Hij is een oude man die zijn uiterste best doet om nog een jaartje extra te krijgen. Hij drijft zijn oude lichaam tot het uiterste om de Dood aan het lachen te brengen, een komisch maar tegelijk ook triest gegeven dat Stassi prachtig omschrijft.
Ik ben zelf geen grote Chaplin-fan, maar ik vind het wel een heel intrigerende figuur, nog meer na het lezen van dit boek. Echte fans zullen er vast nog meer aan hebben. Zij zullen bepaalde zaken herkennen en waarschijnlijk dubbele bodems ontdekken waar ik gewoon overgelezen heb. Toch heb ik zeker genoten van dit boek, niet in het minst door Stassi's schrijfstijl.
Het is mijn lot te vertrekken en dingen te verliezen, Mister Fritz. Bij u heb ik een geluksster gevonden, maar die kan ik niet met een touwtje vastbinden, dat is mijn probleem. de wind stond gunstig, het was een groot avontuur, echt waar, maar het is voorbij. Waarom zou ik veinzen iemand anders te zijn dan ik ben? (pag. 127)
Fabio Stassi heeft met De laatste dans een meer dan geslaagde mix van fictie en feiten afgeleverd waarin hij als een ware woordkunstenaar het verleden weer tot leven wekt.
De laatste dans
Oorspronkelijke titel: L'ultimo ballo di Charlot (Vertaling door Liesbeth Dillo)
Fabio Stassi
Aantal pagina's: 269
ISBN 9789041423733
Uitgeverij Ambo|Anthos (oktober 2014)
Met dank aan de uitgeverij voor het recensie-exemplaar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten